eshghe payan napazir...

سلام دوستان گلم.

سلام دوستای گلم

خوبین؟

ببخشید که دیگه آپ نمیکنم.

میخوام بیشتر به اون وبم بپردازم.

ازتون دعوت میکنم به اون وبم بیاین

اینم آدرسش:

www.eshghe-payan-napazir.blogfa.com

راستی من دیگه این وبمو اپ نمیکنم

دوستای گلم تو اون وبم منتظرتونم

بای

سلام

امروز خبر بدی شنیدم.من دیگه این دنیارو نمیخوام

خدایا چرا حالا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟چرا حالا؟؟؟حالا که نفسم به نفسش بنده؟حالا که بودونبودم اونو؟چرا حالا به فکر افتادی که منو از اون جدا کنی؟چرا حالا که همه چی بهتر شده بود؟حالا که اونم نسبت به من ...؟

خدایا خداییت کو؟؟؟؟؟؟؟؟؟

من سه ماهه که ندیدمش.تو نبود اون باید خبر جداییم ازش رو میفهمیدم؟کاش بود.کاش بود.اگه بود شاید یه کاری میکرد.آخرین لحظه ای که داشت میرفت حرفهای خوب و شیرینی بهم زد که امیدمو چند برابر  کرد.اما حالا چرا باید اینطوری بشه؟چراااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

خدایا چی بهت بگم؟نا شکری بکنم؟

من جمعه میرم کربلا .حالا دیگه آرزو میکنم که هواپیمامون سقوط کنه و در جا بمیرم تا از دست این دنیای لعنتی خلاص شم.اگه قراره وقتی برمیگردم بدون اون باشم نمیخوام برگشتی تو کار باشه

خدایا...

کاشکی ترو سرنوشت ازم نگیره

میترسه دلم بعد رفتنت بمیره

اگه خاطره هام یادم میارن ترو

 لا اقل از تو خاطره هام نرو

کی مثل من واسه تو قلب شکستش میزنه

آخه کی واسه تو مثل منه

بمون

دل من فقط به بودنت خوشه

منو فکر رفتن تو میکشه

لحظه هام تباهه بی تو

زندگیم سیاهه بی تو

نمیتونم

بمون

دخترک شانزده ساله بود که برای اولین بار عاشق پسر شد.. پسر قدبلند بود، صدای بمی داشت و همیشه شاگرد اول کلاس بود. دختر خجالتی نبود اما نمی خواست احساسات خود را به پسر ابراز کند، از اینکه راز این عشق را در قلبش نگه می داشت و دورادور او را می دید احساس خوشبختی می کرد.
در آن روزها، حتی یک سلام به یکدیگر، دل دختر را گرم می کرد. او که ساختن ستاره های کاغذی را یاد گرفته بود هر روز روی کاغذ کوچکی یک جمله برای پسر می نوشت و کاغذ را به شکل ستاره ای زیبا تا می کرد و داخل یک بطری بزرگ می انداخت. دختر با دیدن پیکر برازنده پسر با خود می گفت پسری مثل او دختری با موهای بلند و چشمان درشت را دوست خواهد داشت.

دختر موهایی بسیار سیاه ولی کوتاه داشت و وقتی لبخند می زد، چشمانش به باریکی یک خط می شد.
در 19 سالگی دختر وارد یک دانشگاه متوسط شد و پسر با نمره ممتاز به دانشگاهی بزرگ در پایتخت راه یافت. یک شب، هنگامی که همه دختران خوابگاه برای دوست پسرهای خود نامه می نوشتند یا تلفنی با آنها حرف می زدند، دختر در سکوت به شماره ای که از مدت ها پیش حفظ کرده بود نگاه می کرد. آن شب برای نخستین بار دلتنگی را به معنای واقعی حس کرد.
روزها می گذشت و او زندگی رنگارنگ دانشگاهی را بدون توجه پشت سر می گذاشت. به یاد نداشت چند بار دست های دوستی را که به سویش دراز می شد، رد کرده بود. در این چهار سال تنها در پی آن بود که برای فوق لیسانس در دانشگاهی که پسر درس می خواند، پذیرفته شود. در تمام این مدت دختر یک بار هم موهایش را کوتاه نکرد.
دختر بیست و دو ساله بود که به عنوان شاگرد اول وارد دانشگاه پسر شد. اما پسر در همان سال فارغ التحصیل شد و کاری در مدرسه دولتی پیدا کرد. زندگی دختر مثل گذشته ادامه داشت و بطری های روی قفسه اش به شش تا رسیده بود.
دختر در بیست و پنج سالگی از دانشگاه فارغ التحصیل شد و در شهر پسر کاری پیدا کرد. در تماس با دوستان دیگرش شنید که پسر شرکتی باز کرده و تجارت موفقی را آغاز کرده است. چند ماه بعد، دختر کارت دعوت مراسم ازدواج پسر را دریافت کرد. در مراسم عروسی، دختر به چهره شاد و خوشبخت عروس و داماد چشم دوخته بود و بدون آنکه شرابی بنوشد، مست شد.
زندگی ادامه داشت. دختر دیگر جوان نبود، در بیست و هفت سالگی با یکی از همکارانش ازدواج کرد. شب قبل از مراسم ازدواجش، مثل گذشته روی یک کاغذ کوچک نوشت: فردا ازدواج می کنم اما قلبم از آن توست... و کاغذ را به شکل ستاره ای زیبا تا کرد.

ده سال بعد، روزی دختر به طور اتفاقی شنید که شرکت پسر با مشکلات بزرگی مواجه شده و در حال ورشکستگی است. همسرش از او جدا شده و طلبکارانش هر روز او را آزار می دهند. دختر بسیار نگران شد و به جستجویش رفت.. شبی در باشگاهی، پسر را مست پیدا کرد. دختر حرف زیادی نزد، تنها کارت بانکی خود را که تمام پس اندازش در آن بود در دست پسر گذاشت. پسر دست دختر را محکم گرفت، اما دختر با لبخند دستش را رد کرد و گفت: مست هستید، مواظب خودتان باشید.
زن پنجاه و پنج ساله شد، از همسرش جدا شده بود و تنها زندگی می کرد. در این سالها پسر با پول های دختر تجارت خود را نجات داد. روزی دختر را پیدا کرد و خواست دو برابر آن پول و 20 درصد سهام شرکت خود را به او بدهد اما دختر همه را رد کرد و پیش از آنکه پسر حرفی بزند گفت: دوست هستیم، مگر نه؟
پسر برای مدت طولانی به او نگاه کرد و در آخر لبخند زد.
چند ماه بعد، پسر دوباره ازدواج کرد، دختر نامه تبریک زیبایی برایش نوشت ولی به مراسم عروسی اش نرفت.
مدتی بعد دختر به شدت مریض شد، در آخرین روزهای زندگیش، هر روز در بیمارستان یک ستاره زیبا می ساخت. در آخرین لحظه، در میان دوستان و اعضای خانواده اش، پسر را بازشناخت و گفت: در قفسه خانه ام سی و شش بطری دارم، می توانید آن را برای من نگهدارید؟
پسر پذیرفت و دختر با لبخند آرامش جان سپرد.

گفتم یه حالی به این وب بدم.گناه داره

ببینید

ادامه در لینک زیر

روزی دیگر

.

.

.

.
.
.
.
.

هنـــــوز هـم دلـــــــم تنـگ میــــشود !

به نظر شما دوستی بهتر است یا رفاقت؟؟؟ لطفا نظر خود را بگوید با ذکر دلیل

از همه چیز گذشتن و به همه چیز رسیدن مهم نیست . مهم از چه گذشتن و به چه رسیدن است

                باد در میان امواج گیسوانت به بازی مشغول است....

     و می گوید:

               می توانم اندكی از عطر وجودت را با خود ببرم؟

   گلهای بهاری مست حرم لبهایت شده اند.....

     و می گویند:

              می توانیم اندكی از لعل دل فریب آن رابه همراه  داشته باشیم؟

           ستارگان محصور برق چشمانت شده اند.....

        می گویند:

            اندكی از درخشش چشمانت را به ما می بخشی؟

                                      و ماه.....

                                            كه هر شب برای دیدن رخسار زیبایت بی تابی می كند..

                  و خورشید......

                       كه انگار هر طلوع عجول تر است برای لمس سیمین تنت.....

                   و من.....

                            چگونه می توانم عاشقت نباشم؟

          آن گاه كه فرشتگان.....

                            بالهایشان را بر سرت گسترانیده اند.....

                                       و بر روحت.....

             كه سرشتش جز با عشقی پاك و بی آلایش رقم نخورده.....

                                                                        درود می فرستند....

                                چگونه می توانم عاشقت نباشم؟؟

        به راستی.....

      دست كدامین كوزه گری....

    می تواند این چنین.....

                پیكره روح آدمی....

     را به بازی بگیرد.....

        شكل دهد...

                ویا بشكند....

     این فوت كوزه گری فقط....

                    در دست اوست....

   ای عشق...  ای استاد هزاران ساله.....

       دعایم این است......

   زیباترین نقشت را بر پیكرم بیافرین....

روزی مرد جوانی وسط شهری ایستاده بود و ادعا می کرد که زیبا ترین قلب را درتمام آن منطقه دارد.
جمعیت زیاد جمع شدند. قلب او کاملاً سالم بود و هیچ خدشه‌ای بر آن وارد نشده بود و همه تصدیق کردند که قلب او به راستی زیباترین قلبی است که تاکنون دیده‌اند. مرد جوان با کمال افتخار با صدایی بلند به تعریف قلب خود پرداخت.
ناگهان پیر مردی جلوی جمعیت آمد و گفت که قلب تو به زیبایی قلب من نیست. مرد جوان و دیگران با تعجب به قلب پیر مرد نگاه کردند قلب او با قدرت تمام می‌تپید اما پر از زخم بود. قسمت‌هایی از قلب او برداشته شده و تکه‌هایی جایگزین آن شده بود و آنها به راستی جاهای خالی را به خوبی پر نکرده بودند برای همین  گوشه‌هایی دندانه دندانه درآن دیده می‌شد. در بعضی نقاط شیارهای عمیقی وجود داشت که هیچ تکه‌ای آن را پرنکرده بود، مردم که به قلب پیر مرد خیره شده بودند با خود می‌گفتند که چطور او ادعا می‌کند که زیباترین قلب را دارد؟
مرد جوان به پیر مرد اشاره کرد و گفت تو حتماً شوخی می‌کنی؛ قلب خود را با قلب من مقایسه کن؛ قلب تو فقط مشتی رخم و بریدگی و خراش است .
پیر مرد گفت: درست است. قلب تو سالم به نظر می‌رسد اما من هرگز قلب خود را با قلب تو عوض نمی‌کنم. هر زخمی نشانگر انسانی است که من عشقم را به او داده‌ام،  من بخشی از قلبم را جدا کرده‌ام و به او بخشیده‌ام. گاهی او هم بخشی از قلب خود را به من داده است که به جای آن تکه‌ی بخشیده شده قرار داده‌ام؛ اما چون این دو عین هم نبوده‌اند گوشه‌هایی دندانه دندانه در قلبم وجود دارد که برایم عزیزند؛ چرا که یاد‌آور عشق میان دو انسان هستند. بعضی وقتها  بخشی از قلبم را به کسانی بخشیده‌ام اما آنها چیزی از قلبشان را به من نداده‌اند، اینها همین شیارهای عمیق هستند. گرچه دردآور هستند اما یاد‌آور عشقی هستند که داشته‌ام. امیدوارم که آنها هم روزی بازگردند و این شیارهای عمیق را با قطعه‌ای که من در انتظارش بوده‌ام پرکنند، پس حالا می‌بینی که زیبایی واقعی چیست؟
مرد جوان بی هیچ سخنی ایستاد، در حالی که اشک از گونه‌هایش سرازیر می‌شد به سمت پیر مرد رفت از قلب جوان و سالم خود قطعه‌ای بیرون آورد و با دستهای لرزان به پیر مرد تقدیم کرد پیر مرد آن را گرفت و در گوشه‌ای از قلبش جای داد و بخشی از قلب پیر و زخمی خود را به جای قلب مرد جوان گذاشت .
مرد جوان به قلبش نگاه کرد؛ دیگر سالم نبود، اما از همیشه زیباتر بود زیرا که عشق از قلب پیر مرد به قلب او نفوذ کرده بود…

در بخشیدن خطای ‏دیگران مانند شب باش


در فروتنی مانند زمین ‏باش


در مهر و دوستی مانند ‏خورشید باش


هنگام خشم و غضب مانند ‏کوه باش


در سخاوت و کمک به‏ دیگران مانند رود باش


در هماهنگی و کنار‏ آمدن با دیگران مانند دریا باش


خودت باش همانگونه که‏ مینمایی

شب ، زمین ، خورشید ،‏ کوه ، رود ، دریا و انسان

        ـار مـرا , غار مـرا , عشق جگر خـوار مـرا
یـار تـوئی , غار تـوئی , خواجه نگهدار مـرا
                                                              نوح تـوئی , روح تـوئی , فاتح و مفتوح تـوئی
                                                               سینه مشروح تـوی , بر در اسرار مـرا
نـور تـوئی , سـور تـوئی , دولت منصور تـوئی
مرغ کــه طور تـوئی , خسته به منقار مـرا
                                                              قطره توئی , بحر توئی , لطف توئی , قهر تـوئی
                                                              قند تـوئی , زهر تـوئی , بیش میازار مـرا
حجره خورشید تـوئی , خانـه ناهیـد تـوئی
روضه اومید تـوئی , راه ده ای یار مـرا
                                                              روز تـوئی , روزه تـوئی , حاصل در یـوزه تـوئی
                                                              آب تـوئی , کوزه تـوئی , آب ده این بار مـرا
دانه تـوئی , دام تـوی , باده تـوئی , جام تـوئی
پخته تـوئی , خام تـوئی , خام بمـگذار مـرا
                                                               این تن اگر کم تندی , راه دلم کم زنـدی
                                                              راه شـدی تا نبـدی , این همه گفتار مـرا 

یه صفحه سفید، به همراه یک قلم

این بار حرف ،حرف نگفته ست
یک حرف تازه

نه از تو ...

هی فکر می کنم

هی با قلم به کاغذ سیخ می زنم

اما

دیگر تمام صفحه ها معتاد نامت اند

انگار این قلم

جز با حضور نام تو فرمان نمی برد

در تمام صفحه های دفتر شعرم

در گوشه های خالی قلبم

در لحظه های تلخ سکوتم و فکرهام

چیزی به جز تو نیست که تکرار می شود

هیچ نوشدارویی شگفت تر از عشق نیست...

نوش داروی عشق در دستانِ اوست...

او که نامش خداوند است...

من!

برای هر که نویسم...

به تو می رسد آخر!...

پروردگارا!

چه آرامشِ بهشت گونه ای دارند...

لحظه هایی که سرشارند از تو...

                         خدایا!

تو پناهِ منی وقتی راهها

با همه وسعتشان تنگ می شوند...

این دم ِ مستی ساز توست...

که تا واحه های بی نشان عشقم می رساند...

ای لطیف ترین آرامشِ هستی...

تکرارِ نامِ مقدست

بی قراریِ وجودم را به آرامشی بهشتی بدل می کند...

یا الرحم الراحمین...

                   من گمان میکردم

دوستی همچو سرودی سرسبز،

چهار فصلش همه آراستگی ست...

من چه می دانستم

هیبت باد زمستانی هست

من چه می دانستم

سبزه می پژمرد از بی آبی ،

سفره یخ می زند از سردی دی

من چه می دانستم ، دل هر کس دل نیست .

قلبها صیقلی از اهن و سنگ

قلبها بی خبر از عاطفه اند ،

سخن از مهر من و جور تو نیست ،

سخن از ....

متلاشی شدن دوستی است

و عبث بودن پندار سرور آور مهر ....

بگذارید بگریم به پریشانی خویش

که به جان آمدم از بی سرو سامانی خویش

غم بی همنفسی،کشت مرا در این شهر

در میان با که گذارم غم پنهانی خویش؟

اندرین بحر بلا ساحل امیدی نیست

تا بدان سوی کشم کشتی طوفانی خویش

زنده ام باز پس از اینهمه ناکامی ها

به خدا کس نشناسم به گرانجانی خویش

گفتم:ای دل که چو من خانه خرابی دیدی؟

گفت:ما خانه ندیدیم به ویرانی خویش

جان چو پروانه به پای تو فشانم که چو شمع

بینمت رقص کنان بر سر قربانی خویش

ما با پای تو سر صدق نهادیم و زدیم

داغ رسوایی عشق تو به پیشانی خویش

اطهری قصه ی عشاق شنیدیم بسی

باور کس نشود قصه ی بیماری دل

تا گرفتار نگردد به گرفتاری دل

من و دل زار چنانیم که شب ها نکنند

مردم از زاری من خواب و من از زاری دل

دل من روز نیاساید از این چشم پرآب

چشم من شب نکند خواب ز بیداری دل

بسکه در زلف تو دلهای پریشان جمع است

شانه را راه در او نیست ز بسیاری دل

چون نگهدارم از آن رشک پری دل؟که رفیق

پیش او حد بشر نیست نگهداری دل